ในยามที่สายลมอ่อนโบกพัดพาเอาความหนาวมา ผ้าม่านก็ปลิวลู่ไปตามลม หน้าต่างทั้งสองบานถูกเปิดเอาไว้เพื่อให้สายลมนั้นพัดเข้ามา " ผม " ที่กำลังล้มตัวลงนอนท่ามกลางอากาศที่เย็นสบายนั้นก็มองไปยังสมุดโน็ตที่วางอยู่บนตู้ข้างเตียง ก่อนที่จะค่อยๆผ่อนน้ำหนักจากตา และปล่อยให้มันปิดลง . . .
.
.
" ฝน "
เด็กสาวที่มารออยู่ก่อนหน้านั้น นั่งอยู่บนพื้นหญ้าสีเขียวสด ตัดกับท้องฟ้าสีสดใส แต่ไม่มีเมฆเเม้เเต่ก้อนเดียวบนท้องฟ้าเเห่งนั้น
" มาละเหรอ วันนี้นอนดึกจังนะ "
เด็กสาวทักพลางหันหน้ามายิ้มให้เขา รอยยิ้มนั้นถ้าไม่เพ่งดูจริงๆ มันก็เป็นรอยยิ้มที่ดูสดใสพอๆกับท้องฟ้า เเต่หากลองมองลึกลงไป ในตาของเธอนั้นคล้ายจะเเบกโลกไว้ทั้งใบ
ไม่ต่างกันกับเด็กชายที่เดินเข้าไปหาเธอด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้ม เเต่เขานั้นเก็บความรู้สึกได้น้อยกว่าเธอ รอยยิ้มของเขาจึงเป็นรอยยิ้มที่มองเเค่หางตาก็รู้ว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้มาจากความสุขจริงๆ และเด็กชายนั้นก็ไม่รับรู้ถึงความรู้สึกภายในของเด็กสาวเลยเเม้เเต่น้อย
" พอดีเรามีอะไรให้ทำนิดหน่อยอะ นี่.. ว่าแต่วันนี้ก็เห็นเมฆนั่นเหมือนกันเหรอ "
" อื้ม "
" อืม... คิดว่ามันคงเป็นอย่างที่เราคุยกันไว้เมื่อครั้งที่เเล้วอะนะ "
" ก็คงจะเป็นอย่างนั้นเเหละ แต่ทำไมถึงเป็น ซัน กับเรานะ ? "
" ไม่รู้สิ ... แต่มันก็ดีเเล้วไม่ใช่เหรอ "
" เราก็คิดว่า มันดีเเล้วนะ "
ในทุกๆวันที่ผมได้พบเจอกับ " เมฆ " นั้น ความฝันของผมนั้นมันจะถูกเชื่อมต่อกับเธอ ' ฝน ' เด็กสาวที่อายุเท่ากันกับผม เธอมักจะเอาเเต่ฟังเรื่องราววันเเย่ๆของผมอยู่ฝ่ายเดียวเสมอ สิ่งที่ผมรู้เกี่ยวกับเธอจึงมีเเค่ชื่อ กับรอยยิ้มที่เป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตต่อของเธอคนนั้น บางทีพระเจ้าอาจจะเลือกเธอเป็นไพ่ตายใบสุดท้าย ที่จะรั้งผมไว้กับโลกใบนี้ก็ได้ . .
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น